187. Little Complex cz. XII (Tatsuro x Ruki)

Tytuł: Little Complex

Pairing: Tatsuro x Ruki 

Notka autorska: To już ostatnia część LC. ;; Bardzo lubiłam pisać to opowiadanie. Niestety nie mam pomysłów na dalsze losy Tatsuro i Rukiego, dlatego postanowiłam zakończyć już tę serię. Mam już w planach nowe, ale teraz muszę poprowadzić do końca Demona i przydałoby się skończyć też inne. Dużo osób chciałoby Anorexie.

W poprzedniej części Tatsuro wylądował w szpitalu po tym jak uratował Rukiego przed wypadkiem samochodowym. W międzyczasie uświadomił sobie swoje uczucia do blondyna, a Aki zaczyna snuć plany odnośnie zaproszenia Shindy’ego na randkę. 

Yūko: Niestety nie korzystam. :c Jedynie na Facebooku można mieć ze mną jakiś kontakt.

CZĘŚĆ XII

Aki dokładnie zaplanował swoje zaproszenie na randkę. Sporządził notatki i w punktach wypisał wszystkie czynności, rozważając przy tym sytuacje, które mogą się niespodziewanie wydarzyć. Postanowił również przygotować się do tego – w jego mniemaniu – wybitnie skomplikowanego przedsięwzięcia, którego powodzenie miało zadecydować o tym, czy w ogóle będzie jeszcze żył. Na swoją ofiarę, która miała udawać Shindy’ego, wybrał oczywiście mnie… Odziany w spódniczkę siostry Akiego, którą ukradliśmy z jej szuflady, przy okazji po raz pierwszy wpadając w dżunglę dziewczęcego pokoju, stałem oparty o szafę czekając aż romantyczny Aki w romantyczny sposób zaprosi mnie na romantyczną randkę. Jeśli prawdziwy Shindy się nie zgodzi, chłopak popełni romantyczne samobójstwo.

Spódniczka była stanowczo za krótka, a wpięta w moje włosy kokardka sprawiała, że czułem się jak idiota. Jednak Aki stwierdził, że im więcej dziewczęcych akcesoriów mi przydzieli, tym większa szansa, że zwizualizuje sobie mnie jako Shina.  

− Cześć, Shindy – zaczął, opierając dłoń o szafę, przy której stałem.

− Hej, Aki.

− Może dasz się zaprosić na kawę?

− Aki, to bez sensu. Przecież wiadomo, że zupełnie inaczej zachowujesz się przy mnie, a inaczej przy Shindym.

− Musi się udać! – Aki jeszcze raz przestudiował notatki. – Rozważyłem wszystkie opcje. Nawet niespodziewany seks w pokoju hotelowym. Myślisz, że spodobają mu się moje zabawki do praktyk BDSM?

− Mam niemiłe wspomnienia z pluszowymi kajdankami, więc co ja mogę wiedzieć… − Wzdrygnąłem się na samą myśl o psychopacie Bou.

− Pluszowe kajdanki są dla frajerów. Ja preferuję skórę i lateks.

Westchnąłem, próbując nieco obsunąć tę beznadziejną spódniczkę.

− Przejdźmy do kolejnego etapu, czyli pobytu w kawiarni.

Usiedliśmy na dywanie.

− Mogłeś się chociaż postarać o jakąś kawę i ciasto, wtedy lepiej wczułbym się w rolę – mruknąłem.

− Nie marudź i udawaj, że pijesz – warknął brunet. – Wypisałem tutaj tematy, na które mogę z nim rozmawiać oraz komplementy, które mu powiem.

− No to wal jakiś komplement – powiedziałem, niesamowicie ciekawy, co też Aki wymyślił…

− To właściwie jest wiersz… − Odchrząknął i zaczął czytać:

Shindy…

Za tobą pognałbym nawet do Indii.

Oczy twe piękne i czarne jak smoła,

Gdybym się zapatrzył, wpadłbym pod koła.

Potem za pielęgniarkę mieć cię w szpitalu,

Pod twą opieką, czułbym się jak w raju.

− Aki… − przerwałem – jesteś pewien, że porównanie oczu ukochanej osoby do smoły jest aby na pewno trafnym zabiegiem?

Chłopak posłał mi spojrzenie godne wampirycznego mordercy (którym – przynajmniej w Simsach − był).

− Oczywiście, że tak. Shindy z całą pewnością ma artystyczną duszę. Zapewne zrozumie głębię jaką zawarłem w tym tekście.

− Jeżeli reszta tego tekstu jest tak głęboka jak ten fragment o smole, może przejdźmy do kolejnego punktu.

− Spacer.

Wykonaliśmy wspólnie wszystkie podpunkty, aż przyszła kolej na niespodziewany seks w hotelu. Kiedy Aki przeczytał tę pozycję, na moment spojrzałem na niego rozbawiony, jednak kiedy tylko zerknął pewnie w moim kierunku, zacząłem poważnie zastanawiać się nad tym, z kim się, do cholery, zadaję.

− Aki, chyba śnisz…

− Przecież nie będziemy się kochać. – Przewrócił oczami.

− Jaką mam gwarancję?

− Jestem wierny Shindy’emu. Nigdy bym go nie zdradził. Poza tym nie jesteś w moim typie. Ja preferuję drobnych, długowłosych, no i musi mieć metr siedemdziesiąt wzrostu.

− Wątpię, żeby Shindy chciał iść do łóżka już na pierwszej randce – mruknąłem sceptycznie.

− Czy czegoś mi brak?

− Nie, nie mówię, że czegoś ci brakuje. Po prostu Shindy jest bardzo niepozorny i wydaje mi się, że stanowi zupełne przeciwieństwo koleżanek z grupy. Widziałeś jak one wyglądają: wielkie, sztuczne cyce, ale małe mózgi i raczej termin przyzwoitości jest im nieco obcy. Za to wydaje mi się, że Shin jest inny.

− Jest taki uroczy, kiedy idzie korytarzem, a jego bioderka delikatnie kołyszą się w rytm kroków – rozmarzył się Aki. – Prześliczny, kiedy upina włosy, przeglądając się w oszklonych drzwiczkach gabloty. Seksowny, kiedy opiera nogę o murek, by zawiązać sznurowadło tenisówki.

− Okej, okej. Nie rozpędzaj się.

***

− Błagam, bądź gdzieś w pobliżu, kiedy będę go zapraszać. – Aki rozpaczliwie uczepił się mojego ramienia.

− Ale co ci to da?

− Mentalne wsparcie. Proszę…

− No dobrze.

− Idzie! Chowaj się!

Ukryty za krzakiem, obserwowałem stopniową utratę koordynacji Akiego.

− Cześć, Aki – przywitał się Shindy.

− Yyyy…

− Słuchaj, Aki… − Shindy nieco się zmieszał – chciałbym cię o coś zapytać…

To zawstydzone spojrzenie, którym przesuwał po wszystkich przedmiotach znajdujących się po lewej i prawej stronie Akiego. Najwidoczniej nawet chmury na niebie i buty bruneta były niesamowicie ciekawe. Palce plączące się w nerwowym geście i rumieńce na policzkach – wszystko to wskazywało na jedno: Shindy chciał go zaprosić na randkę.

− Hyyyy… − Aki zachłysnął się powietrzem, w tym czasie Shindy zacisnął powieki, przygryzł wargę i spojrzał na chłopaka.

− Powiem prosto z mostu: chcę się z tobą umówić.

Na dłuższą chwilę zapadła cisza. Błagałem w myślach Akiego, by tego nie schrzanił. Kiedy już straciłem nadzieję na jakikolwiek ratunek dla tej sytuacji, brunet zrobił coś, co niemalże zwaliło mnie z nóg.

− Chcesz się ze mną umówić? – powtórzył normalnym, spokojnym, nieco zaskoczonym tonem. Nawet się, cholera, nie zająknął!

− Tak – szepnął Shin. – Pytanie tylko, czy ty tego chcesz.

− Oczywiście, że chcę. – Aki uśmiechnął się, patrząc na cheerleadera jakby objawił mu się bóg.

− Tu masz mój numer. – Shindy podał Akiemu mały arkusik. – Zadzwoń do mnie, jak będziesz mieć czas.

Kiedy chłopak zniknął w szkole, Aki stał przez chwilę oglądając dokładnie karteczkę. Spojrzenie, którym studiował umieszczony na papierze numer, było pełne wdzięczności, jak gdyby dowiedział się, że los postanowił obdarować go drugą szansą i zamiast śmierci na nigdy wcześniej nie spotkaną chorobę, dochodzi do cudownego uzdrowienia. A potem zaczął głupkowato chichotać, co nie było jeszcze tak przerażające, póki jego nogi, biodra i ręce nie dołączyły do ogólnej wesołości, którą postanowiły oznajmić w tańcu.

***

Kto by pomyślał, że sto sześćdziesiąt dwa centymetry wkurwiającego okularnika wywrócą moje życie do góry nogami. W życiu każdego z nas następują zmiany. Warto jednak mieć jakiś punkt zaczepienia pod postacią stabilnej, niezmiennej sytuacji.

− Tatsuro?

− Nie.

− Ale Tatsuro, poziom cukru mi spada – jęknął Hiroto.

− To noś pieniądze, do cholery!

− To już ostatni raz.

Westchnąłem, ale z uśmiechem dałem mu na czekoladę. Są rzeczy, które nigdy się nie zmienią.

Razem z Miyavim i Dunchem nadal prowadzimy Klub Udręczonych Żyraf. W dalszym ciągu nie cieszy się on popularnością, ale zamiast zamartwiać się nad swoim wzrostem, po prostu spędzamy przyjemnie czas. Nie przejmuję się już swoimi centymetrami. Ruki kocha mnie takiego jakim jestem, a ja toleruję jego ułomność. Nie no, żartuję. Również kocham jego urocze metr sześćdziesiąt dwa.

Moja matka dalej marudzi, ale bardzo zaskoczyła mnie jej reakcja na moją orientację. Kiedy przedstawiłem jej Rukiego, powiedziała, że przynajmniej nie oznajmię niedługo, że zrobiłem komuś dzieciaka. Nie zmienia to faktu, że i tak jej nienawidzę.

Teto-chan kocha mnie bezgraniczną miłością i ostatnio znów zaklinował się pod wanną, czyli tu również bez zmian.

Kiedy do Bou dotarła informacja, że jestem chłopakiem Rukiego, upił się piwem bezalkoholowym, a mój ukochany i ja ponownie musieliśmy odstawić go do domu.

Randka Akiego i Shina przebiegła wspaniale. Aki odnalazł z Shindym wspólny język. Okazało się, że Shindy również lubi BDSM i o dziwo, to on jest dominującą stroną w związku.

Ruki nadal bywa irytujący, jakżeby inaczej z takim charakterem? Często się kłócimy, ale sprzeczki nie trwają długo. Skosztowałem z nim Rozkoszy nocy… Zarówno deseru, jak i loda w nieco innej formie.