108. Beauty and the Beast cz. V (Aki x Shindy)

Tytuł: Beauty and the Beast

Pairing: Aki x Shindy

Notka autorska: Okej, mam nadzieję, że po tej części nikt mi już nie powie, że przypomina to Zmierzch. xD  Takie pytanie do Was (i bardzo, bardzo, bardzo proszę o odpowiedź): co chcecie w następnej notce?

1) Beauty and the Beast cz. VI

2) Who Are You? cz. XV

3) White Eden cz. VI

Przy czym Who Are You? byłoby przedostatnią częścią, a White Eden mam już całe napisane i wystarczy je tylko dodać. Jednak coś widzę, że White Eden nie do końca Wam pasuje, więc nie wiem. :c

CZĘŚĆ V

− Co?! Ty chyba sobie żartujesz! – Shindy próbował otworzyć drzwi, ale nie dał rady.

− Wygląda na to, że trochę dłużej tu zostaniesz… − Aki uśmiechnął się na tę myśl.

− Nie mam zamiaru tu zostać. Zrób coś albo zadzwoń po kogoś, żeby mi otworzył.

− Poczekaj, poszukam ślusarza w spisie numerów. Gdzie ja położyłem tę książkę…?

− Aki! Weź śrubokręt i otwórz mi!

− Wolę przy tym sam nie grzebać. Jeszcze coś zepsuję i nigdy stąd nie wyjdziesz.

Shindy usiadł na podłodze i oparł się plecami o drzwi.

− Cały czas szukam książki! – poinformował Aki, spacerując po całym mieszkaniu, jednak w ogóle nie rozglądając się za książką. – Nadal jej nie znalazłem! – zawołał po pięciu minutach.

− Aki, pospiesz się!

− No przecież szukam!

Shindy westchnął i ułożył się wygodniej przy drzwiach.

− Shindy! – krzyknął Aki.

− Tak?

− Nie znalazłem jej…!

− Aki!

− Spokojnie! O, mam coś! A nie, to nie to! Czekaj, czekaj…! Nie, to też nie! No gdzie ona jest?!

− Wykończę się psychicznie z tym człowiekiem – szepnął do siebie Shin, na co Aki zaśmiał się pod nosem. – Weź śrubokręt i spróbuj otworzyć te drzwi!

− Mówiłem już, że to niebezpieczne – przypomniał Aki, podchodząc do drzwi. – Chcesz zostać łazienkowym niewolnikiem?

− Łazienkowy niewolnik… Tylko ty mogłeś wpaść na coś tak durnego…

− Cała przyjemność po mojej stronie.

− Szukaj tej książki! – rozkazał Shindy.

− Chyba pożyczyłem ją mojej cioci.

− Poszukaj numeru w Internecie.

− Nie mam Internetu.

− Jak możesz nie mieć Internetu?

− Niepotrzebny mi. – Aki wzruszył ramionami.

− No to idź do kogoś, kto umie robić takie rzeczy. Na pewno masz jakiegoś sąsiada.

− Nie mogę zostawić cię samego… A jeśli wybuchnie pożar? Nie będziesz miał jak uciec.

− Aki, ja nie mogę tu zostać do momentu, w którym ciocia zwróci ci książkę.

− Będę ci podawać kiełbasy przez te dziury w drzwiach.

Shindy wyobraził sobie, przeciskającą się przez okrągły otwór kiełbasę i skrzywił się zniesmaczony.

− To zboczone… A co z piciem, mądralo?

− Wody masz tam od groma. Wanna, umywalka, kibel… − wymienił brunet.

Shindy milczał, starając się zapanować nad napadem wściekłości, który zbliżał się wielkimi krokami.

− Ponadto –ciągnął Aki – jeśli będzie ci się nudzić, możesz się pobawić moją gumową kaczką do kąpieli albo udawać, że wanna jest okrętem, a ty nieustraszonym kapitanem, który…

− Dość! Otwieraj te drzwi! – Shindy ponownie próbował przekręcić zamek, ale za nic nie chciał się ruszyć.

− Nie mam jak – usprawiedliwił się Aki.

− Zadzwoń po kogokolwiek! Niech ta osoba poszuka numeru fachowca w Internecie.

− Ale ja nie mam telefonu.

− To po cholerę ci książka telefoniczna?!

− No bo wcześniej miałem, ale niedawno mi się zepsuł.

− W takim razie przez cały czas szukałeś książki, wiedząc, że i tak nie masz telefonu?!

− Um… Zapomniałem, że go nie mam…

Przez długi czas panowała cisza.

− Shindy? – zaniepokoił się Aki.

− Mam dość! Skaczę przez okno!

− Czyś ty zwariował?! Zabijesz się!

− W dupie to mam! – Shindy otworzył okno i wdrapał się na parapet.

Aki pobiegł do sypialni i również wyjrzał przez okno.

− Wracaj do środka, świrze! – zawołał do Shina.

Blondyn spojrzał na przerażonego chłopaka.

− Aki, durniu! Przecież te okna są bardzo blisko siebie. Trzymaj mnie, przejdę do ciebie. – Wyciągnął rękę w kierunku bruneta, który również wyszedł na parapet.

− Dzieci, nie róbcie tego! – krzyknęła z dołu jakaś staruszka.

− Skaczcie! Skaczcie! – skandował jakiś nastolatek.

− Niech ktoś zadzwoni po policję!

Aki mocno chwycił Shindy’ego. Blondyn wykonał duży krok, niemalże robiąc przy tym szpagat, jednak, kiedy tylko oderwał drugą nogę, natychmiast ześlizgnął się z parapetu.

− Aki! Aki! – krzyki Shina raniły wrażliwe uszy bruneta.

− Nie krzycz, spokojnie, trzymam cię… − Spojrzał Shindy’emu w oczy. – Trzymam cię – powtórzył i bez problemu wciągnął chłopaka do sypialni.

− Lamusy, mieliście skoczyć! – Usłyszeli jeszcze zawiedzionego nastolatka.