91. Sweet Secret cz. II (Shindy x Takuma)

Tytuł: Sweet Secret

Pairing: Shindy x Takuma

Notka autorska: Cieszy mnie, że opowiadanie Wam się spodobało. Zapraszam na kolejną część. :3

CZĘŚĆ II

Obiekt westchnień księcia Shindy’ego miał na imię Takuma i był zwyczajnym poddanym, jakich wielu można spotkać w całym królestwie.

Takuma wrócił do swojej chaty z targu, tak jak robił to codziennie. Nic nie zapowiadało, by cokolwiek miało przerwać tę rutynę. Tak przynajmniej mu się wydawało. Mylił się.

Właśnie zabierał się za szykowanie skromnego obiadu, kiedy ktoś zapukał do drzwi. Zdziwiony chłopak poszedł otworzyć i zamarł, gdy przed swoją marną chatą ujrzał królewską świtę.

− Z rozkazu księcia Shindy’ego masz stawić się królewskim pałacu w trybie natychmiastowym – przemówił Yoichi.

− To chyba jakiś żart. – Takuma spojrzał z powątpieniem na obuwie błazna. Były to długie buty, które wywijały się na końcu do góry, a ich czubki były uwieńczone dzwoneczkami .

− Jestem w stu procentach poważny, a teraz idziemy. – Chwycił chłopaka za ramię i siłą wyciągnął go z chaty.

− Chwileczkę… Czy mogę zabrać psa?

− Książę Shindy w rozkazie nie uwzględnił psa.

− Nie ruszę się bez psa – powiedział pewnie Takuma.

− No dobrze. – Yoichi przewrócił oczami. – Weź psa.

Takuma zawołał swojego przyjaciela i wszyscy ruszyli do pałacu. Przez drogę chłopak zastanawiał się, czego może od niego chcieć książę Shindy. Pieniędzy nie miał. Nie zrobił również nic złego, żeby go karać. Nie miał śmiałości, by zapytać o to Yoichiego, toteż szedł, milcząc.

Wreszcie dotarli na miejsce. Z ziemi wyrastały bloki białego marmuru, układające się w domostwo, zamieszkiwane przez rodzinę królewską. Weszli do środka. Takuma został poprowadzony do łaźni, gdzie zajęło się nim kilka kobiet. Zarumienił się soczyście, kiedy zdjęły z niego ubrania i wepchnęły go do wanny, gdzie zaczęły szorować jego ciało i wcierać w jego włosy rozmaite olejki. Kiedy był już czysty, wytarły go i przebrały w ubrania, które wybrał sam książę Shindy.

Następnie Yoichi zaprowadził go do sypialni księcia, gdzie zostawił go samego. Takuma nie wiedział, co się dzieje. Mało tego, czuł się nieswojo w czystych ubraniach, a jego pies obwąchiwał go, przyglądając mu się podejrzliwie.

Chłopak spojrzał na ogromne łoże z baldachimem, które spokojne pomieściłoby kilka osób. Podszedł do okna i zerknął na widok za szybą. Czuł, że coś się zmieniło. I nie chodziło tu tylko o ubrania.

Usłyszał kroki na korytarzu. Odwrócił głowę, spoglądając na drzwi, które po chwili się otworzyły. Do środka wszedł książę Shindy we własnej osobie.

Takuma natychmiast upadł na kolana, jak gdyby powalił go na nie majestat przybyłej osoby.

− Panie…

Shindy uśmiechnął się delikatnie, ukucnął przy Takumie i dotknąwszy jego ramienia powiedział spokojnie:

− Wstań, proszę. Nie jesteś moim sługą.

− Jak to nie? – Takuma nie ośmielił się podnieść wzroku na księcia.

− Jak masz na imię?

− Takuma – odparł nieśmiało brunet.

− Takuma, spójrz na mnie. – Dotknął palcami podbródka chłopaka, a ten podniósł na niego przestraszony wzrok. – Wiesz, dlaczego tu jesteś?

− Nie, panie.

− Mów mi Shindy – poprosił książę.

− Dobrze, pa… Shindy – zreflektował się Takuma. – Czy ja zrobiłem coś złego? Czy chcesz mnie ukarać?

Shindy roześmiał się perliście.

− Czy gdybym chciał cię ukarać, kazałbym cię umyć, ubrać i pozwolił ci zwracać się do mnie po imieniu?

− Nie wiem, jakie są twoje zamiary.

Książę podszedł do łoża i usiadł na nim.

− Nudzi mi się… − wyznał, przyglądając się swoim paznokciom. – Liczę na to, że pomożesz mi się z tą nudą uporać.

− Jak miałbym to zrobić?

− Podejdź do mnie.

Takuma wstał i zbliżył się do posłania.

− Usiądź – rozkazał Shindy.

Posłusznie wykonał polecenie, choć nie czuł się godzien, by jego pośladki dotykały królewskich pościeli. Shindy przyjrzał się uważnie jego twarzy. Oczyszczona z brudu i świeża była jeszcze piękniejsza niż wcześniej. Wplótł palce w jego włosy i przeczesał czarne kosmyki.

− Panie, co robisz? – spytał niepewnie Takuma.

− Nie paniuj mi tu – mruknął Shindy i przysunął się nieznacznie do chłopaka. – Chciałbym cię pocałować… − Spuścił wzrok i zarumienił się. – Mogę? – Zerknął na Takumę, czując się tak jakby zamienili się rolami. Jakby to Takuma był księciem, na którego on nie powinien nawet spoglądać bez pozwolenia. Czuł się jak sługa, jak niewolnik i w rzeczywistości tak było. Takuma zamknął w klatce jego serce. Teraz należało już tylko do niego.

− Ale Shindy… My… my jesteśmy mężczyznami. Nie możemy. Twój ojciec się dowie… Każe mnie zabić… − spanikował Takuma.

− Nie dowie się. Jesteś moją słodką tajemnicą. – I tym razem bez pytania złączył ich wargi w pocałunku.